winterwandeling in de hoge Vogezen

Hallo iedereen, Op 28 december besloten we om nog eens naar de Vogezen te rijden voor een mooie winterwandeling! Na de nodige plannen gingen we richting de Hohneck gaan. Zaterdag om 6uur pikte Jan me op voor de rit richting de Vogezen. Rond 12 uur kwamen we aan. We kregen meteen een gevoel van vreugde, er lag dan toch sneeuw!! Vlug die wandelschoenen aan en met een zwaar bepakte zak op de rug vertrokken we. Het plan was om 2 dagen te gaan wandelen, zodat we op een rustig tempo konden gaan. Ons avontuur begon!

De eerste kilometers gingen door een mistig en besneeuwt boslandschap, maar dat kon de pret niet deren! Na enige tijd ondervond ik dat in dit landschap het navigeren een behoorlijke uitdaging ging worden! Er waren geen paden meer. Plots kwamen we boven de boomgrens en eindelijk was daar de zon.

Na een korte pauze, voor foto’s en wat rondkijken hoe mooi de natuur in de winter kon zijn, gingen we verder. Plots werd ik verrast door een stuk ijs, daar lag ik dan als een schildpad op zijn rug, met armen en benen in de lucht. Vlug terug opstaan en doorgaan want we waren op weg naar kastelberg met een hoogte van 1350 meter. Eens boven zagen we kite vliegers in de lucht! Wat bleek nu, de kitesurfers hebben hun zomeruitrusting ingeruild voor een snowboard of ski’s. Wel een raar zicht! Maar we stonden ook wel ineens boven de wolken, wat een prachtig zicht is dit?

Ik ben geschrokken hoe snel het weer veranderd in de bergen! De ene moment helder weer met voldoende zicht en 1seconde later was het weer plots compleet veranderd. Maar klagen doen we niet, in ieder geval beter dan regen.

Dan was het tijd geworden om rustig af te dalen. De prachtige landschappen bleven ons overspoelen. Op sommige momenten leek het wel of ik op een andere wereld was! Geen bomen of wandelpaden, alleen sneeuw/ijs en voor de rest niets, zelfs geen mens te bespeuren. Stilletjes aan begon de zon te verdwijnen achter de wolken. We besloten nog enkele laatste foto’s van het besneeuwde landschap te nemen.

Dan was het zover. We verlieten langzaam maar zeker de sneeuwgrens. Het landschap zag er steeds groener uit naarmate we daalden. We gingen onze weg verder waar we nog een paar mooie bergdalen te zien kregen. Een dikke 2uur later kwamen we dan aan bij het lac du fischboedle waar we besloten om te eten. Volgens onze planning gingen we hier ook overnachten. Althans dat ”was” het plan.

We besloten toch maar verder te wandelen. We zaten nu op een hoogte van 794 meter. In het begin ging alles volgens plan, gelukkig waren hier goed vindbare paden. Met het enkele licht van ons hoofdlampje gingen we verder, bij elke splitsing toch maar de kaart er bij genomen om te zien welke richting we uit moesten. Naarmate we hoger kwamen hadden we terug sneeuw onder onze voeten, dat wandelde ook nog prima! Maar dat maakte het navigeren er niet gemakkelijker op. Voor de zekerheid onze wandel gps maar boven gehaald. We wisten wel dat we op de noordflank van de berg zaten maar konden het pad niet meteen terug vinden! We zaten op een helling van + – 50°, en als dat nog niet genoeg was kwamen we ook nog boven de bomen. Ook de sneeuw was veranderd in één grote ijspiste. Voor elke stap moesten we zelf een trapje maken in het ijs. We stampten met volle kracht en verkregen slechts een trapje van 1 cm! Toen zag ik aan de zijkant van de helling sporen lopen. Ik verplaatste mij er voorzichtig naartoe en wat bleek nu? De sporen die er liepen waren geen gewone schoen afdrukken. Ze waren afkomstig van een wandelaar die stijgijzers onder de schoenen had. Na enkele uren op de helling bereikte ik eindelijk de top. Yes!!! Jan bevond zich 500 meter achter mij, het enige contactpunt tussen ons was zijn hoofdlampje. Plots was dit lichtje weg… De gedachte ging door mijn hoofd dat hij in het dal was geschoven. Minuten gingen voorbij en nog steeds niets te zien. Na 15 minuten zag ik plots zijn lampje terug! Oef! Eens we boven aankwamen hebben we besloten om, bij terugkeer in de winterperiode, voor de zekerheid toch stijgijzers mee te nemen in onze rugzak. Ik wilde even drinken. Lap! Mijn slangetje van mijn drinkzak was bevroren! Het was echt wel koud die nacht en dat met een ijzige wind! Intussen was het alweer 21 uur. Nog een halfuurtje en we waren bij de auto. Yes, we did it!