Herfst trekking vogezen

Hallo allemaal,

Het werd nog eens tijd om op avontuur te gaan. Na het nodige plannen besloten we richting de hoge Vogezen te trekken met ons vieren. We stonden te popelen voor het grote avontuur. Op vrijdag vertrokken we vanuit schoten. Nog vlug de rugzakken herorganiseren, en eens dat gebeurt was inladen en vertrekken. Na een autorit van ongeveer 6 uur kwamen we rond 23 uur aan bij Col du Neurod waar er een onbemande hut zou zijn. We wandelden rustig naar de hut en hoopten dat deze nog vrij zou zijn, maar eens ik de deur open trok zag ik de lampen aan gaan. Het eerste wat ik dacht was ” Ooh sorry!”, en gingen weer terug naar buiten om dan een beetje verder de tenten op te zetten. Ik hoopte dat het niet te koud zou worden die nacht want we sliepen op een hoogte van 1200m. Na wat foto’s te maken besloten we onze slaapzakken op te zoeken.

Na een goede nachtrust werd ik gewekt door een fris briesje. Ik besloot dan maar op te staan en wat foto’s te maken van de zon die opkwam en het was een prachtig zicht!

Ik besloot de rest ook wakker te maken, zodat zij ook mee konden genieten van de opkomende zon. Na alweer een reeks foto’s te maken werd het alweer tijd om ons ontbijt, in zakjes weliswaar, klaar te maken. Dan vlug alles in te pakken, en weer te beginnen aan een mooie wandeldag. Maar later op de dag zou blijken dat het een zware ettape zou worden! En dan begon het echt, iedereen had er super veel zin in! We begonnen aan onze eerst echte col die ons naar Rothenbachkopf bracht. Natuurlijk was het uitzicht er prachtig!

Inmiddels hadden we kastelberg bereikt. Onze magen begonnen stilletjes aan te grommen, dus besloten we dan maar om hier ons middag eten te nuttigen. Ik wilde hier even kijken op mijn telefoon maar dat bleek een heuse zoektocht. Blijkbaar had ik hem bij het opplooien van de tent met de tent mee in de zak gestoken. Nu gauw wat eten en dan konden we weer op pad waar we afdaalden over de weilanden van de Vogezen tussen de koeien.

Dan was het zover. We begonnen aan het zwaarste en meest technische stuk van de wandeling. Het wandelpad was een T3 maar een beetje uitdaging kan geen kwaad! We gingen richting de Hohneck, maar we deden dat over het gebied Wormsawald en Wormspel. Maar het was wel een terrein waar je door een erg mooi berglandschap wandelt. Eigenlijk haast niet te doen wanneer je al 4 hoge cols achter je hebt liggen! Niet overal had je een mooi wandelpad.

Eens dat deze uitdaging achter de rug was, was het tijd om naar het lac de blanchemer te wandelen. Daar zouden we de nacht doorbrengen. Het meer was een oud gletsjermeer. We begonnen met de tenten op te zetten en wat hout te zoeken. Het allerbelangrijkste was natuurlijk om onze watervoorraad aan te vullen en dat deden we vanuit het meer. We konden nog genieten van een mooie zonsondergang. Gelukkig hadden we wat hout gesprokkeld zodat we ons toch een beetje konden opwarmen, maar al de grote blokken hout die we vonden was zo nat dat het bijna niet brandde. Gelukkig konden we beroep doen op dennentakken, dat brand altijd met de hars dat er in zit! Eens we warm genoeg hadden gingen we de tent in, maar niemand had verwacht dat we s’morgens wakker zouden worden met een aangevroren tent!

Na een frisse nacht moesten we juist nog een zware klim naar boven doen en daarna rustig verder wandelen in de zon. Rond de middag werden we aangesproken door een persoon die ons erop attent maakte dat er op de heuvel een groep met gemzen stond. We besloten nog naar de hut te wandelen waar ons avontuur begon en daar ons middag eten te nuttigen voor we weer richting huis zouden rijden. Als laatste wil ik Joris, Rien en Rik bedanken dat ik mee mocht op dit geweldige avontuur.