scotland skye trail

Hallo allemaal,

Ik wou het kort houden, maar het is me niet gelukt om deze reis kort te omschrijven, sorry.

Na enige tijd begon het toch stilletjes weer te kriebelen om nog eens op pad te gaan. Daarom probeerde ik iedereen samen te krijgen om te horen wie er zin had in een nieuw avontuur. Dus we spraken af om iets te gaan drinken! Mijn eerste idee was Zwitserland, maar al snel kwam het voorstel om naar Schotland te gaan. Het land hadden we al en een datum ook, om ons nieuwe en bijzondere avontuur te beginnen! Rien boekte de vliegtickets, nu moest iedereen ook nog een reispaspoort aan vragen, je weet wel de Brexit! We kwamen dichter bij de datum en begonnen een paklijst samen te stellen. We gingen met 2 tenten op tocht en als eten gevriesdroogde maaltijden gebruiken. Dus ik bestelde voor ons 4 al de maaltijden en dit was een hele hoop!

Een maand voor vertrek hadden we het besluit genomen dat we naar isle of skye gingen wandelen. Nu we de kaarten van isle of skye in ons bezit hadden, werd het hoogtijd om onze tocht te plannen dus we spraken af bij Joris thuis. Bijna meteen na aankomst zag de woonkamer van joris eruit als een heus crisis centrum! Na enige planning hadden we onze trekking gevonden. Het zou een stuk van de sky trail worden.

Eindelijk was het zover! De dag van vertrek. Ik sprak af bij Joris thuis waar Rien en Joss ons oppikten om richting Schiphol airport te rijden. Na een lange rit kwamen we aan op de luchthaven. Onze reis kon nu echt van start gaan. We namen onze rugzakken en onze fly bags en verdeelden de overige spullen nog. Tijd om in te checken! Het was de allereerste keer dat ik het vliegtuig zou nemen. Enorm spannend vond ik het!! Gelukkig had de groep al heel wat vliegervaring, het inchecken liep daarom eens zo vlot.

Dan was het tijd om door te gaan naar security, eenmaal hierdoor konden we ons ontspannen. Ik had het gevoel dat de tijd hier stil stond. We hadden nog wat tijd om even te relaxen, maar dan werd het wel tijd om naar de gate te gaan. Eindelijk aan boord van het vliegtuig! Ik had het geluk om op mijn eerste vliegreis aan het raam te kunnen zitten. Zo kon ik van de, voor mij nieuwe, maar prachtige uitzichten genieten.

Eenmaal geland wilden we onze rugzakken oppikken. Maar… er waren problemen met de afhandeling van de bagage. Na enige tijd wachten beslisten we om ons in 2 groepen op te splitsen. Joris en Joss gingen de auto ophalen en Rien en ik zouden wachten op de rugzakken. Eindelijk was onze bagage daar! Heel de luchthaven zouden we doorlopen met elk 30kg aan bagage! Ik kan je verzekeren dat dit enorm tegen slaagt qua gewicht. Eenmaal we de luchthaven verlieten moesten we alsnog wachten op de auto. Ook hier leek iets te zijn mis gegaan, maar na even wachten zagen we de auto alsnog aan komen rijden. Dan gauw alles ingeladen, en vertrokken aan onze rit richting isle of skye. We hadden afgesproken dat we tot ongeveer 00:30u gingen rijden en dan ergens een plek zouden zoeken om onze tenten op te zetten. Gelukkig had Joris de app park4night op zijn smartphone staan, die kwam nu zeer goed van pas. Eens aangekomen op de plaats die de app aangaf, begon de uitdaging pas om een vlak stuk te vinden om onze tenten op te zetten. Hier vonden we een eiland waar een rivier omheen stroomde. Het water stond gelukkig laag en we besloten daar de tenten op te zetten. Al snel waren de eerste midges daar. Kleine steekvliegjes van maar een paar millimeter groot. Ik kan je verzekeren dat dit niet de leukste beestjes zijn. Zo groot als een fruitvlieg, erg onschuldig uitziend, maar bijten kunnen ze wel! Tijd om te gaan slapen nu! De volgende dag waren we bij het ontwaken aangenaam verrast. Wonder boven wonder regende het niet in schotland!! Bij het inpakken van onze tenten waren er erg veel midges, maar we waren gewapend met onze muskietennetten.

We vertrokken nu richting fort william, waar we nog een stop moesten houden bij een outdoor winkel. We moesten nog gas kopen omdat we dit niet met het vliegtuig konden meebrengen. Meteen ook maar smidge gekocht tegen de midges! En ook nog wat eten om op onze tocht mee te nemen. Dan besloten we nog even Nessy een goedendag te gaan zeggen bij het meer van loch ness, maar… Nessy was niet thuis.

We gingen nu onze autorit verder. Nog even tanken en een flesje whisky kopen voor op tocht. Nu waren we er helemaal klaar voor. We gingen het vasteland verlaten. De uitzichten werden alleen maar meer en meer fenomenaal! We wisten niet waar eerst kijken. We zagen in de verte al snel old man of storr waar ons avontuur pas echt zou beginnen. Hier snel een deel van de kleren uit de rugzak gehaald, want we hadden geluk met het stralende zonnetje.

Eens aangekomen op de parking van old man of storr parkeerden we onze wagen waar we normaal maar 12 uur konden staan. Dan maar 3 tickets betaald en achter de ruit gelegd. Op goede hoop dat we in regel zouden zijn! Dan de bushalte opgezocht en gewacht op de bus die ons naar het beging punt van de wandeling zou brengen. De bedoeling was dat we ten laatste zondag onze wagen zouden bereiken. De buschauffeur wenste ons nog een “great hike” toe en zo hadden we onze eerste stappen op de skye trail gezet. Daar moesten we vandaag maar een korte afstand afleggen en een slaapplek zoeken voor vannacht. We begonnen te wandelen in dit prachtige landschap waar we een meertje passeerden. We kwamen hier ook 2 zwemmers tegen die zin hadden in een duik in deze prachtige natuur. Terwijl we verder omhoog wandelden werd het toch wel tijd om een overnachtingsplek te zoeken. Eerst dachten we om onze tenten op te zetten aan een klein meertje maar rien wilde wel eens naar boven gaan zien of daar geen betere plek was, en dat was ook zo. Wij allemaal naar boven, en daar zagen we een rotspiek. Dus nog even gaan zien wat het uitzicht daar te bieden had!

Het uitzicht was adembenemend dus we besloten om hier onze tenten op te zetten op een smalle richel van een goede 4 meter breed. Eens de tenten op stonden begonnen we ons eten te bereiden en konden we nog genieten van de laatste zonnestralen die verdwenen achter de bergen. De rest van de avond bleven we maar praten waar onze trip ons al gebracht had met een tas thee met een scheut whisky er in. Op heel onze reis was er niks gepland, we deden alles op gevoel! Echt buiten mijn comfort zone! Ik ben een echte planner. Het werd nu tijd op onze slaapzakken op te zoeken voor een welverdiende nachtrust.

We werden gewekt door de eerste zonnestralen van de dag die op onze tent schenen. De nacht zelf is niet zo rustig verlopen. De wind op deze plek kwam van alle kanten, met af en toe stevige windstoten waar je elke keer van wakker werd! Maar de ochtend zag er veelbelovend uit. Een mooie zonsopkomst waar je alleen van kan dromen. Een lekker ontbijtje op een prachtige locatie waar we ons één voelden met de natuur. Dan pas besef je ook ineens hoe klein je bent. In dit magische landschap zit je meteen in een andere wereld. Een plek waar je nog één kan zijn met de natuur is iets wat we bij ons in België niet meer kennen! Rien besloot nog vlug zijn drone in de lucht te sturen om nog wat spectaculaire beelden te maken.

Dan alweer onze tenten ingepakt en deze bijzondere plaats achtergelaten zoals voorheen. De leave no trace gedragscode. Nu de rugzakken weer aan en eerst een stukje afgedaald om dan effectief aan onze tocht te beginnen. Volgens onze berekeningen moesten we vandaag maar 7km afleggen om zondag de tocht te kunnen afronden. We moesten nu eerst op zoek naar water. Gelukkig zagen we gisteren reeds in de verte een grote plas water waar we ons konden bevoorraden. Eens aan het water leek het water toch niet geschikt als drinkwater. Heel bruin water, dus we besloten dit water te filteren en te gebuiken om te koken. We hadden gisteren reeds besloten om een extra stuk wandeling aan te breiden, waar ik en Joris voorstelde The Quiraing er bij te nemen. We hadden hier reeds vele goede verhalen over gehoord. En het was zelf geen omweg. Het enige wat we moesten doen was omhoog wandelen in plaats van beneden te blijven.

Maar des te verder we wandelden, bleef ik maar denken dat we hier nog ergens drinkwater moesten vinden. We wandelden nog verder omhoog waar we plots in de verte water hoorden stromen. De gehele groep ging op zoek en na een 5 tal minuten vonden we een stromend beekje. Snel de rugzakken af en allemaal onze Camelbak tot het maximum gevuld met water dat we hier gefilterd hadden. Het water dat we eerst hadden gevonden hebben we weggegoten. Dit water was toch heel wat meer betrouwbaar.

Eens alles bijgevuld was, konden we met 100% verder om te genieten! Fris en vers water! Het eerste deel van de tocht was het wel druk op de trail maar het had ook zijn voordelen dat we ook aan een wandelaar konden vragen om een foto van ons samen te nemen. Een zeldzame foto van ons 4! Nu bleven we een hele tijd op hoogte wandelen waar we getrakteerd werden op de mooiste uitzichten, landschappen en diepe kloven. Echt de moeite!

Dan was het tijd om terug af te dalen naar de Quiraing pass. Dit zou het laagste punt van de dag zijn. De rest van de dag zou voornamelijk klimmen op het programma staan. We besloten nog een beklimming te doen en dan hogerop ons middagmaal te nuttigen. Ook hier weer de tijd genomen om te eten en te genieten van het uitzicht, waar we weer getrakteerd werden op erg mooi weer. Wie verwacht nu een paar dagen zonder regen in Schotland te kunnen doorbrengen? We hadden de 7km die we vandaag moesten afleggen reeds gehaald en besloten om toch nog wat verder te gaan. Het was nog maar 13u en het weer was schitterend. Vanaf hier moesten we gewoon de trotternish ridge volgen waar we ergens een overnachting plek zouden zoeken. Maar we hadden nog tijd zat! We waren hier alleen op wandel en lieten de drukke regio achter ons.

We besloten nog even de kaart er bij te nemen om te zien waar we nog water zouden kunnen vinden. Want we hadden gehoord dat eens we ons op de ridge bevonden dat er geen water meer te vinden zou zijn. Op de kaart wat stroompjes opgezocht en we navigeerden ons erheen. We vonden een mooie waterval met genoeg stroming op. Niet evident na een lange periode zonder regen! Alweer onze waterzakken gevuld met water dat we hier konden filteren. Ik had zelfs zo een dorst dat ik na het vullen van de waterzakken de water uitlaat van de filter gebruikte als een drinkpunt terwijl rien bleef pompen met de filter. Me snel even vol getankt! Een paar van ons besloten nog even onder de waterval te springen, om ons even te verfrissen in het koude water. Ik maakte mijn pet nat en zette deze op mijn hoofd. Wat een verkoeling! Echt zalig met dit weer!

We besloten vandaag nog juist één beklimming te doen naar de hoogste top die zich voor ons bevond. In de verte zagen we nog 2 wandelaars die de berg aan het opwandelen waren. De eerste 2 die we in een lange tijd tegen kwamen. In de verte achter ons zagen we nog een jongedame die alleen op pad was en zich ook aan het bevoorraden was bij dezelfde waterval. Toen we boven aan de top kwamen waar we even wilden pauzeren kwam de jongedame die we eerder zagen ook toe. Met haar even een gesprek gehad. Ze zocht alsook een plek voor vannacht maar had enkel een tarp bij. Ze was haar wandelstokken vergeten en het zou voor haar nog een hele klus worden om deze op te zetten zonder wandelstok. Ze besloot om nog even door te wandelen.

Na 15km te hebben gewandeld besloten we net nog wat meer af te dalen zodat we wat meer beschut voor de wind zouden zijn. Het waaide al erg hard. We zagen op weg naar onze slaaplaats dat er een meertje lag. Hier konden we weer voldoende water nuttigen en ook thee en chocomelk maken. We merkten op dat er wat verder ook al een tentje stond achter een stenen muurtje. We besloten om de tenten aan de kant van de klif te zette. Snel nog even controleren wat de wind zou doen vannacht en met deze info beslist waar we de tenten zouden zetten. Even zoeken en dan vonden we het perfecte plekje. We stonden beschut door een heuveltje dus na het opzetten van de tenten eerst maar even eten. Eens ons eten op was zag Rien in de hemel een mooie Lenticularis. Toch handig zo een zweefpiloot die mee op wandel is. Het was weer een hele toffe avond waar zo een meertje ook een heel sociaal gebeuren werd. Een plek waar we andere wandelaars leerden kennen, een Duits koppel, die we de volgende dag de ‘rode ridders’ zouden noemen! We genoten van het frisse water, waar Joss nog even zin had in pootje baden. We namen genoeg tijd om wat Chocomelk te maken en we deelden weer een top avond. Joss kon niet goed blijven stil zitten en besloot nog een muurtje voor de tent te bouwen tegen de wind. Onze eigenste bob de bouwer!

Toen we s’morgens wakker werden, hoorden we de wind al goed waaien. Het zicht was ook veranderd in een grijs wolkendek. We hoorden in de verte de 2 rode ridders vechten tegen de wind met het inpakken van hun tent, en besloten te gaan helpen. Maar wanneer we bij hun aankwamen, zagen we reeds 2 personen volledig ingepakt, in een rode Poncho waardoor ze bij ons de bijnaam “de rode ridders” verkregen. We namen met ons vieren de tent op en verplaatsten deze naar waar onze tenten stonden. Daar waaide het een pak minder. De rode ridders zeiden, met bewondering voor onze overnachtingsplek, “Jullie hebben vast een goede en rustige nacht gehad!”. We hielpen hen mee hun tent in te pakken en dan vertrokken ze verder aan hun tocht.

Even later zagen we in de mist en laag hangende wolken 2 dames afdalen (Eva en frieda). Ze wilden van ons weten hoe de trail verder liep. Waar we hen de info meegaven dat ze verderop hogerop moesten. We hadden een wandel gps met de trail op bij dus konden hen met zekerheid de juiste info geven.

Dan was het zelf tijd om onze spullen in te pakken en onze wandeling verder te zetten. Na slechts enkele tellen merkten we reeds dat deze dag niet makkelijk zou worden. Wind tegen en een zicht dat maar 15m ver reikte. Verder liep er op dit stuk van de trail geen pad, dus een fout kon al snel gebeuren. Mijn gps was op dit punt echt onmisbaar. De wolken hingen hier ook zo laag dat je er erg nat van werd door de nevel die er uit viel. Naarmate de wandeling vorderde werd het er niet leuker op met windsnelheden rond de 100km/h. In eerste instantie vielen deze omstandigheden me erg zwaar, waarbij ik meermaals herhaalde dat we terug moesten en dit een onmogelijke situatie was om onze trekkingstocht verder te zetten.

Maar wij zijn doorzetters en gingen verder! Mooie uitzichten waren plots verdwenen, we zagen haast niets. Stilaan werd het weer etenstijd, onze magen knorden. Maar het probleem was dat we niet lang konden blijven stilstaan. Mijn medewandelaars hadden geen regenbroek bij omdat er goed weer voorspeld was. Ik was de enige in volledige regenkledij. Daarom besloten we als middagmaal de rest van mijn graanrepen en nougat repen te eten die ik nog op zak had in geval van nood. We gingen dapper verder en na enige tijd maakte ik een klik waardoor ik in ‘beast’modus belande. Ik zette een stevig tempo in en had het gevoel dat ik alles aankon. Zelfs Joris had het zwaar om me bij te blijven!

Daar was het dan eindelijk! In de verte zagen we al door de wolken de aftekeningen van old man of storr. Nu was het niet ver meer naar de wagen. We probeerden zo goed als het ging nog een foto te maken. Het ging meteen door onze gedachten dat dit zicht echt wel indrukwekkend zou zijn bij mooi weer en droogte. Dat mooie weer kregen we helaas hier niet te zien. We hadden een plan vooropgesteld om hier te overnachten, maar door het slechte weer en de voorspelling dat het de dag nadien nog slechter zou worden besloten we verder naar de auto te wandelen.

“Yes we did it!”

Meteen bij aankomst aan de auto droge kleren aangedaan en de verwarming volledig open gezet. We hadden het allemaal erg koud! Sommige onder ons zelfs bijna onderkoeld. Rien en Joss zijn de gehele wandeltocht blijven wandelen in korte broek. Goed zot! Nu zou de grootste uitdaging nog komen. Een slaapplek vinden. We hebben enkele hostels afgebeld, maar nergens was er plek. Dan besloten we maar verder te rijden met de auto en wie zagen we daar tot onze verbazing naast de weg staan? De jongedame die we waren tegengekomen op onze tocht de dag voordien. We besloten te stoppen en haar een lift aan te bieden. Ze moest naar portree, waar we haar dan ook met alle plezier hebben afgezet. We reden daar een parking om even onze rit te onderbreken en wat zagen we recht voor onze neus? Een hostel! Joss ging meteen horen of er nog plek was, maar alweer volzet. De eigenaar gaf ons wel erg waardevolle informatie en verwees ons door naar een hostel een straat verderop. “Het Portee independant hostel”. Joss weer naar binnen en kwam terug met schitterend nieuws! Er was nog plek in de slaapzaal. Yes!!! We gingen een droge en warme nacht tegemoet en hadden bovendien ook een droogkast tot onze beschikking om onze natte kleren te drogen. We besloten dan eten te gaan halen en dit te nuttigen in de eetzaal. Maar wie zat er ook in dit hostel? Eva en frieda. Wat een toeval! We deelden met hun aangename gesprekken en hoorden dat deze dames verkeert waren gelopen en hierdoor in nood gedwongen waren hun tocht stop te zetten en zich hebben laten vervoeren naar dit hostel. De dag beëindigd met een heerlijke warme douche. Na dagen van koude en inspanning kon de dag niet beter eindigen.